Week 2

Lieve volgers,

Wat ontzettend fijn om zoveel reactie's te krijgen via mijn blog, of via de mail( meer privé). Het doet mij goed, soms heb je dat net even nodig, niet dat ik zielig wil zijn, absoluut niet maar het wereldje waar ik nu in leef is erg geïsoleerd, nu zoek ik ook zelf wel de rust door mij even af te zonderen. Veel tijd is daar niet voor want het " verplichte" programma is intensief.
Het feit dat er in Nederland verkiezingen zijn geweest gaat hier aan je voorbij, je weet het maar dat is dan ook alles.

Thuis gaat het zover ik hoor en weet goed en voorspoedig, gelukkig dat geeft mij ook de rust.
Hier word volop geopereerd. Ik blijf de eerste tijd op plastisch werken, omdat de plastisch chirurg graag een vast team wil. Ik vind het prima, een gezellig team, goede muziek en allerlei verschillende operatie's, misvormingen die ik in Nederland nog nooit gezien heb.
Het team bestaat uit een Chinese anesthesist, een Schotse hulp, een zuidafrikaanse chirurg, een Nederlandse assistent, en een Amerikaanse operatieassistent en ik.
De vraag van velen was welke taal men spreekt, nu op de ok praten wij Engels, soms als team Nederlands. Met patiënten praat je altijd via een vertaler, dat zijn de dagwerkers, mensen uit Guinee die allemaal meerdere talen spreken en ook Engels. De bevolking van Conakry spreekt voornamelijk sousou, en velen ook Frans. Verder worden er in het land 20 verschillende talen gesproken, soms ook voor de vertalers een probleem. Met handen en voeten kom je ook een heel eind. Voor veel kinderen moet dat best beangstigend zijn, witte mensen, die je pijn doen.
Toch zie je ook een heleboel kinderen stralen, een ballon of bellenblaas, grandioos! Wat dat teweeg kan brengen, in ieder geval veel plezier, zelfs onder volwassenen.
Op de verpleegafdeling liggen volwassenen en kinderen gewoon door elkaar, vaak blijven er ouders slapen, op de grond onder het bed van hun kind, met een baby liggen ze samen op bed.
Het is dan ook een drukte van belang.
De dagwerkers zijn betaalde krachten en zeer belangrijk voor het werken hier in Guinee. Zij regelen ook de nodige dingen voor de mensen aan boord, kerk gang, afpingelen op boodschappen enz. Wij hebben geen idee van de prijzen hier, en daar maken ze hier heerlijk gebruik van. De dagwerkers verdienen 6$ per week en daar werken ze graag voor, voor ons niet voor te stellen, zo hebben wij geen idee wat de waarde van geld hier is.
Voor nu weer even genoeg geschreven, met grote dank aan Lydia die het voor mij overtikt op mijn blog.
Ik wens jullie allen het goede, en een goed weekend, liefs Wies.