Nog 3 weken te gaan..
Blijf op de hoogte en volg Wies
06 Oktober 2012 | Guinea, Conakry
Nog 3 weken te gaan,
Het is nog geen week geleden dat mijn laatste verslag geplaatst is maar Lydia begint alweer om een update te vragen, en aangezien zij volgende week een paar dagen weg is dacht ik; dan nu maar een verslag maken.
Wij hebben op het schip eens in de zoveel weken een lang weekend, de mensen die alle door de weekse dagen werken hebben dan een extra dag vrij, om evt. een lang weekend weg te gaan.
Vandaag was de extra dag. Nu had ik vandaag bereikbare dienst en dat wist ik van tevoren. En het was mijn laatste dag met de plastisch chirurg dus heb ik gevraagd of ik mee kon met zijn ronde langs alle patiënten waarbij de verbanden worden gewisseld enz. Je ziet dan eens alle patiënten na de operatie, en alles wat ervan geworden is.
Heel bijzonder om dan op de verpleegafdeling rond te lopen, mensen die je allemaal de hand willen schudden, kinderen die tijdens de verbandwissel stil gehouden worden aan de borst van moeders, patienten die met iedereen op de foto willen en vele blije gezichten. Op een verpleegzaal zijn ongeveer 10 bedden en dan onder ieder bed nog een matras voor een familielid. Soms zijn dat broers of zussen, ooms of tante's, vaak 1 van de ouders.
Na de ronde langs de patiënten in het ziekenhuis, zijn wij nog naar het HOPE centrum geweest. Gauw een collega opgespoord die even mijn pieper overnam. Het HOPE centrum is een onderdeel van Mercy Ships waar mensen onderdak krijgen die geopereerd zijn en nog regelmatig voor controle moeten komen, maar te ver weg wonen om dat te doen, bijvoorbeeld mensen uit Siërra Leone, of uit het achterland van Guinee. Soms verblijven er ook mensen die eerst goed gevoed moeten worden voordat ze geopereerd kunnen worden.
Het HOPE centrum ligt op 15 minuten lopen van de boot, en is een vleugel van een plaatselijke ziekenhuis. Het is heel aangrijpend als je binnen de muren van het ziekenhuis komt, waar geen airco is, alle deuren open staan, en alle vuilnis in open containers gaat. Mijn mond viel open, wel vaak aasgieren zien vliegen boven Conakry maar nu begrijp ik waarom.
Afgelopen week ook een studie verslag gehad over steriliteit binnen 3 ziekenhuizen. Het was verbijsterend te horen hoe de situatie nu is. De meeste ziekenhuizen hebben een sterilisatie ruimte waarin ook autoclaven staan, deze werken niet omdat de stroomvoorziening niet goed genoeg is, instrumenten worden gewassen met wc ontstopper en in de zon gedroogd, daarna ingepakt. Er was 1 ziekenhuis met 1 werkende autoclaaf maar die verwarmde tot 100 graden, absoluut niet steriel. Kortom binnen de 3 bezochte ziekenhuizen is niets steriel, allen huishoudelijk "schoon" wat een andere wereld.
Het grijpt mij enorm aan om alle nood zo te zien, en wat zijn wij dan enorm gezegend.
Wat is het dan ook bijzonder om een klein schakeltje te zijn in het leven hier in Conakry.
Mercy Ships gebruikt de informatie die ze opdoen, in het praktisch ondersteunen en opleiden van personeel van de ziekenhuizen. Dat gebeurt door de vertalers aan boord van het schip op te leiden en ook door in bijv.in ziekenhuizen de sterilisatieafdeling schoon te gaan maken. En voorlichting te geven. Met ze op pad gaan naar mogelijk een betere toekomst.
Volgende week ga ik veel oogheelkunde operatie's assisteren. Ook dat lijkt mij heel bijzonder.
Met een simpele ingreep, mensen weer te laten zien.
Ik ben alweer aan het aftellen wat betreft de weken. Het werk gaat mij gemakkelijk af, de emotie's schieten vaak alle kanten op, van verbazing, in medelijden, in plezier hebben, en afscheid nemen, verwelkomen etc.je beleefd heel wat in dit kleine dorp, "Het Schip"
Gaaf dat jullie zo meeleven, mailen en reageren. Post krijgen uit onverwachte hoeken is altijd verrassend. Het geeft steun en kracht, te dragen wat er te dragen is.
Een goed weekend allemaal, en tot schrijfs, Wies.
Het is nog geen week geleden dat mijn laatste verslag geplaatst is maar Lydia begint alweer om een update te vragen, en aangezien zij volgende week een paar dagen weg is dacht ik; dan nu maar een verslag maken.
Wij hebben op het schip eens in de zoveel weken een lang weekend, de mensen die alle door de weekse dagen werken hebben dan een extra dag vrij, om evt. een lang weekend weg te gaan.
Vandaag was de extra dag. Nu had ik vandaag bereikbare dienst en dat wist ik van tevoren. En het was mijn laatste dag met de plastisch chirurg dus heb ik gevraagd of ik mee kon met zijn ronde langs alle patiënten waarbij de verbanden worden gewisseld enz. Je ziet dan eens alle patiënten na de operatie, en alles wat ervan geworden is.
Heel bijzonder om dan op de verpleegafdeling rond te lopen, mensen die je allemaal de hand willen schudden, kinderen die tijdens de verbandwissel stil gehouden worden aan de borst van moeders, patienten die met iedereen op de foto willen en vele blije gezichten. Op een verpleegzaal zijn ongeveer 10 bedden en dan onder ieder bed nog een matras voor een familielid. Soms zijn dat broers of zussen, ooms of tante's, vaak 1 van de ouders.
Na de ronde langs de patiënten in het ziekenhuis, zijn wij nog naar het HOPE centrum geweest. Gauw een collega opgespoord die even mijn pieper overnam. Het HOPE centrum is een onderdeel van Mercy Ships waar mensen onderdak krijgen die geopereerd zijn en nog regelmatig voor controle moeten komen, maar te ver weg wonen om dat te doen, bijvoorbeeld mensen uit Siërra Leone, of uit het achterland van Guinee. Soms verblijven er ook mensen die eerst goed gevoed moeten worden voordat ze geopereerd kunnen worden.
Het HOPE centrum ligt op 15 minuten lopen van de boot, en is een vleugel van een plaatselijke ziekenhuis. Het is heel aangrijpend als je binnen de muren van het ziekenhuis komt, waar geen airco is, alle deuren open staan, en alle vuilnis in open containers gaat. Mijn mond viel open, wel vaak aasgieren zien vliegen boven Conakry maar nu begrijp ik waarom.
Afgelopen week ook een studie verslag gehad over steriliteit binnen 3 ziekenhuizen. Het was verbijsterend te horen hoe de situatie nu is. De meeste ziekenhuizen hebben een sterilisatie ruimte waarin ook autoclaven staan, deze werken niet omdat de stroomvoorziening niet goed genoeg is, instrumenten worden gewassen met wc ontstopper en in de zon gedroogd, daarna ingepakt. Er was 1 ziekenhuis met 1 werkende autoclaaf maar die verwarmde tot 100 graden, absoluut niet steriel. Kortom binnen de 3 bezochte ziekenhuizen is niets steriel, allen huishoudelijk "schoon" wat een andere wereld.
Het grijpt mij enorm aan om alle nood zo te zien, en wat zijn wij dan enorm gezegend.
Wat is het dan ook bijzonder om een klein schakeltje te zijn in het leven hier in Conakry.
Mercy Ships gebruikt de informatie die ze opdoen, in het praktisch ondersteunen en opleiden van personeel van de ziekenhuizen. Dat gebeurt door de vertalers aan boord van het schip op te leiden en ook door in bijv.in ziekenhuizen de sterilisatieafdeling schoon te gaan maken. En voorlichting te geven. Met ze op pad gaan naar mogelijk een betere toekomst.
Volgende week ga ik veel oogheelkunde operatie's assisteren. Ook dat lijkt mij heel bijzonder.
Met een simpele ingreep, mensen weer te laten zien.
Ik ben alweer aan het aftellen wat betreft de weken. Het werk gaat mij gemakkelijk af, de emotie's schieten vaak alle kanten op, van verbazing, in medelijden, in plezier hebben, en afscheid nemen, verwelkomen etc.je beleefd heel wat in dit kleine dorp, "Het Schip"
Gaaf dat jullie zo meeleven, mailen en reageren. Post krijgen uit onverwachte hoeken is altijd verrassend. Het geeft steun en kracht, te dragen wat er te dragen is.
Een goed weekend allemaal, en tot schrijfs, Wies.
-
06 Oktober 2012 - 08:26
Anita Van Keizerswaard:
Lieve Wies,
Wat een verhaal en wat een emoties...Conakry zal nog lang op je netvlies zijn.
Je schrijft het in een paar zinnen maar wat zit er een wereld achter.Fijn dat God jou de gave heeft gegeven een klein schakeltje te moge zijn...
Heel veel sterkte met alle indrukken de laatste 3 weken!!
En dat te bedenken dat wij laatst weer te horen kregen dat zelfs je trouwring eigenlijk af moet als je iemand helpt in de wijk met insuline spuiten. Wat een wereld van verschil.
Hier ook emoties maar dan hele andere,we hebben een kleindochter gekregen Roos op 21 September.Fantastisch ;)
Liefs Anita.
-
06 Oktober 2012 - 09:18
Agnes:
Na jouw bericht gelezen te hebben besef ik weer dat we het hier heel erg goed hebben. Zit ik een beetje te zeuren over de regen deze week. Ik keer het maar om en ga dansen in de regen.
Liefs Agnes -
06 Oktober 2012 - 09:18
Agnes:
Na jouw bericht gelezen te hebben besef ik weer dat we het hier heel erg goed hebben. Zit ik een beetje te zeuren over de regen deze week. Ik keer het maar om en ga dansen in de regen.
Liefs Agnes -
06 Oktober 2012 - 09:21
Joleen:
Ha Wies, dat is weer snel! Wat een mooi verslag! Mooi om over je leven daar te lezen! Wat een heel groot verschil met het werken bij ons! Wat bind is de zorg voor de mensen, maar de omstandigheden is wel een heel ander verhaal! Dat zal voor jou ook weer wennen zijn bij terugkomst! Goed te lezen dat het werk je makkelijk afgaat, het is anders improviseren en creatief zijn. Emotioneel is het zeker, zoveel verschillende ook! Pieken en dalen! Je bent een sterke vrouw! Wij zijn inmiddels bezig met het organiseren van 10 jaar dagbehandeling 17 okt! Wordt leuk hopen we! Heel iets anders!! Wies hou je haaks, denk aan je Joleen -
06 Oktober 2012 - 09:45
Suus:
Lieve Wies
Geniet ervan die laatste weken. Wij genieten van jouw
Verslagen!!! Tot gauw. -
06 Oktober 2012 - 09:48
Irene:
hi Wies,
Ik ben het eens met Agnes, wij zeuren over regen, 'lange' schooltijden (kids dus, niet ik), 'niet weten wat je aan moet' , moeilijk doen over waar je nu weer naar op vakantie ' moet' ...en dan is jouw verslag weer helemaal prima om alles in perspectief te zetten, laat staan hoe het voor jou moet zijn..hahahaha
(bovenstaande zijn niet allemaal van mij hoor, ook collega's en omgeving die ik hoor ' klagen' hier...zodat je niet denkt 'wat een raar mens is dat...' ..;-)..).
Maar goed, keep up the good job and enjoy. Heb je al plannen om volgend jaar weer zoiets te gaan doen, want volgens mij zit je helemaal op je plekje daar, zo voor 2 maanden :-)
grtl en kuzz
Irene (en Peter weer natuurlijk) -
06 Oktober 2012 - 10:47
Wil:
Ha die Wies,
Op deze regenachtige, kille zaterdagochtend ('t is zelfs zo nat dat de hockey vannmorgen is afgelast...!) zit ik jou verslag te lezen. De warmte van je woorden komt me tegemoet. Ik 'voel' de emotie in die woorden! Wat een andere wereld en wat zijn we gezegend!
We wensen je voor de laatste tijd alle sterkte en gezondheid toe en ook al lijkt het werk wat je doet een druppel op de gloeiende plaat, je maakt voor een heleboel mensen een wereld van verschil!!!!
Ben benieuwd naar het volgende verslag!
Liefs, Wil -
06 Oktober 2012 - 12:00
Nelly Classens:
Goedemorgen !
Wat een leuke verrassing, zo snel weer '" vervolg" te horen. Dank aan Lydia. Ze zal je wel steeds meer
missen ! ? En de rest van je gezin. Waarschijnlijk tellen die, met jou, net zo de weken af. Sterkte allemaal.
Wat dat betreft heb je gelukkig veel afleiding door je intensieve werk, met bijhorende emoties en lange werkdagen, maar op de schaarse 'rustmomenten' komen waarschijnlijk weer heel andere emoties boven.
Ook hiermee veel strekte gewenst, we denken aan je
Groetjes Nelly
ook van Martien en de jongens -
06 Oktober 2012 - 12:42
Annabella:
heel bijzonder Wies om je verhalen mee te beleven.
sterkte en vooral Gods zegen bij dit bijzondere werk. Wat mooi dat je het kan en mag doen!
groetjes Annabella -
06 Oktober 2012 - 12:46
Gerrievanzanten:
Hai Wies,
Wat een vehlen heb ji en wat maak je veel mee.
De helft van de tijd zit er al op, dat had ik me niet gerealiseerd.Wat gaat de tijd snel.
Ik kopieer je gegevens en hang het in de kerk op.
De komende drie weken zie ik naar je verhalen uit.
Groetjes Gerrie
Houd je taai
-
06 Oktober 2012 - 16:30
Ely Canters:
Hoi Wies,
Veel succes met de oogoperatie's. En wij maar regelmatig mopperen met onze luxeproblemen.
Groetjes, Elly -
06 Oktober 2012 - 17:37
Dickie Kreukniet:
Ha die Wies, wat een verhalen joh,ik zie het helemaal voor me. Wat een prachtig werk wordt daar door jou en je collega's verricht.! Een heel andere wereld. En wat gaat de tijd dan snel hè? Niet te geloven.Ik was pas bij Anna in Slowakije en zij stuurt je ook hart.groet. Ze vond het heel bijzonder,om dit verhaal te horen! Ik zou wel es willen kijken bij je,misschien omlopen?Of aflossen?? Hopelijk kun je `t weer wennen straks,in ons steriele aan vele regels en tradities gebonden leven! Maar je past je wel weer aan,dat bewijs je aldoor tenslotte,hoeveel improvisatie talenten je hebt! Veel moed,kracht en wijsheid gewenst,God bless you! Shalom, Dickie Kr. -
06 Oktober 2012 - 18:12
Ellen Peters:
Hé Wies,
zit in mijn luie stoel en lees jou verhaal...............
in gedachten ben ik ook daar en ervaar de hectiek van jouw dag en voel ik alle emoties heen en weer vliegen !!!
en dan maken wij ons hier druk over........
lieve Wies, alle goeds nog voor de komende weken.
warme groet
Ellen -
06 Oktober 2012 - 18:23
Marja:
Hoi Wies, jou kennende voel je je geen topper maar wat jij voor die mensen daar kan betekenen is echt top. Wat zijn we gezegend met een God die ons zo ook het leven laat zien. Ook voor de rest van je leven leer je hier wel veel van. Je bent en blijft een bijzonder mens!
Groetjes Marja -
06 Oktober 2012 - 19:14
Marlene:
Ha Wies,
Wat een belevenissen, ik ben echt onder de indruk. Gods kracht en zegen toegebeden.
liefs, Marlene -
06 Oktober 2012 - 19:14
Marlene:
Ha Wies,
Wat een belevenissen, ik ben echt onder de indruk. Gods kracht en zegen toegebeden.
liefs, Marlene -
06 Oktober 2012 - 19:16
Marlene:
Ha Wies,
Wat een belevenissen, ik ben echt onder de indruk. Gods kracht en zegen toegewenst.
liefs, Marlene -
06 Oktober 2012 - 19:27
Marga:
Stilzwijgend en vol bewondering heb ik weer je verhaal gelezen en er gaat zoveel door mij heen.
Op dit moment is dat: Dank aan God die ons in dit leven, zoveel liefde geeft om door te geven.
Hij koos jou uit, om dat in Guinee te doen, Hij zegende jou met deze gaven.
Je bent een prachtmens! Ik ben blij dat ik je ken, ook al zien we elkaar weinig, maar wel regelmatig:)!
Veel liefs Marga -
06 Oktober 2012 - 22:42
Liesette Van Lochem:
Lieve Wies,
Ik hang aan je lippen! Wat een vehalen,emoties. Zeer indrukwekkend.Ik vind je ontzettend stoer!
Ik wens je heel veel kracht en energie toe de laatste weken.
Ik kijk uit naar je volgende verhalen en als het kan foto's....
Veel liefs Liesette -
07 Oktober 2012 - 10:51
Ellen Van Der Bijl:
Met ver(be)wondering heb ik je blogs gelezen en nu staat er ineens boven "nog drie weken", wat gaat de tijd snel. Wat geweldig dat je deze stap hebt genomen, de meeste mensen denken eraan maar doen het niet. Ik doe nog maar mijn vrijwilligerswerk voor de oudere digibeten in Nieuwerkerk, ook héél avontuurlijk!
Zo kunnen zij dan hun kinderen volgen die dit wel doen (mijn zoon en vriendin gaan volgende week naar Colombia) maar tegenwoordig is niets meer ver.
Ik hoop, maar dat weet ik bijna zeker dat je hebt gevonden wat je zocht, een klein druppeltje op de gloeiende plaat, maar alle kleine druppeltje worden een grote ............
Heel veel succes en ik ben genieuwd naar je verhalen als terug bent.
Wij gaan maandag weer voor het eerst deze winter tennissen in Bleiswijk, wat een verschil!
Groetjes Ellen van der Bijl -
07 Oktober 2012 - 11:30
Gretha:
Hoi lieve Wies wat beleef je veel ik denk veel aan je zo ver van huis mooie en goede dingen te kunnen doen ben jaloers denk dat ik het niet kan.
Het is hier zondag en erg mooi herfst weer.
Je bent een kanjer en weet dat god dicht bij jouw jullie is
Warme groet van mij -
07 Oktober 2012 - 16:08
Chantal Hennep:
Ha Wies,
Ik vind het enorm bijzonder om je verhalen te lezen. Ik kan me voorstellen dat je werkelijk in een achtbaan van emoties verkeert, zo overweldigend is het om je verhalen te lezen dus laat staan er middenin zitten. Ik vind het echt ontzettend dapper van je om dit avontuur tegemoet te gaan. Ik wens je nog een waanzinnige bijzondere periode toe.
Liefs,
Chantal Hennep -
07 Oktober 2012 - 19:05
Marjolein:
Het aftellen is begonnen; je zal vast naar het een en ander hier in NL verlangen en toch klinkt in je verslagen zo door, wat je daar kan betekenen en hoe het jouzellf stil zet! Prachtig dat je deze keus hebt gemaakt en ook kon maken. De preek vanmiddag ging over het delen met anderen, niet alles voor jezelf houden. Nou, daar ben jij een levend voorbeeld van.
Nog veel mooie en waardevolle momenten gewenst en blijf jezelf!!! -
07 Oktober 2012 - 19:31
Jose Vincenten:
Lieve Wies,
Door jouw mooie verhalen zie ik je in het ziekenhuis. Met alles wat daarbij komt.
Ik geniet ervan en sta versteld dat die periode al bijna voorbij is.
Succes van alles wat nog op je schip- pad komt
Liefs José -
07 Oktober 2012 - 20:17
Lydia En Fred Jonker:
Hoi Wies,
Wat een belevenissen, wat een emoties, wat een enorme verbondenheid met al die mensen met wie je mag samenwerken en wat gaaf om al die erme mensen te mogen helpen aan genezing en aan een nieuwe plek in hun sociale omgeving.
We wensen je van harte sterkte en Gods zegen. In de kerkdiensten van vandaag kregen we weer de zegen van de Here mee, om die aan anderen uit te delen. Wij doen dat hier, jij mag het daar doen, tot zegen zijn voor vele anderen.
hartelijke groet
Lydia en Fred Jonker -
07 Oktober 2012 - 20:17
Lydia En Fred Jonker:
Hoi Wies,
Wat een belevenissen, wat een emoties, wat een enorme verbondenheid met al die mensen met wie je mag samenwerken en wat gaaf om al die erme mensen te mogen helpen aan genezing en aan een nieuwe plek in hun sociale omgeving.
We wensen je van harte sterkte en Gods zegen. In de kerkdiensten van vandaag kregen we weer de zegen van de Here mee, om die aan anderen uit te delen. Wij doen dat hier, jij mag het daar doen, tot zegen zijn voor vele anderen.
hartelijke groet
Lydia en Fred Jonker -
08 Oktober 2012 - 10:27
Caro:
Lieve Wies,Wat een andere wereld daar ,ik geniet van je verhalen ondanks de vaak schrijnende situaties waar. De mensen in verkeren.Voor de laatste weken nog even heel veel succes ,sterkte en kracht toegewenst hoor !Je zult wel mega moeten wennen als je weer terug bent en in het begin ook behoorlijk je opnieuw aanpassen,want ja bij ons staat alles vol met hygieneregels etc. En dat zal niet veranderen ,ookal lijkt het soms wat overdreven. Ook het gemak hoe er met materialen/verspilling omgegaan wordt.zal in het begin je behoorlijk tegen de borst stuiten,maar vaak gebeurt ook wel weer dat je al heb je het anders gezien je ook weer in het westerse ritme meegaat,een uitdaging ligt er dus voor je klaar wat dit betreft.
Heb je al geregeld dat je winterjas uit de mottenballen wordt gehaald,want het is inmiddels dan wel echt herfst hier.Liefs Caro -
11 Oktober 2012 - 11:04
Gilsa:
Hallo Wies, wat maak je veel mee en zie je een andere kant van de medische wereld. Als ik zo lees hoe men daar in ziekenhuizen moet werken, ongelooflijk en niet te begrijpen voor ons hier in het westen.
Wat gaat de tijd snel, nog maar 3 weken te gaan en dan kom je weer terug naar het koude en natte Nederland. Ik kijk er naar uit om je weer te zien en jeverhalen te horen. Misschien een klinische les in november of december?
Tot over een paar weken.
Groetjes Gilsa -
12 Oktober 2012 - 00:19
Jacomien Glasbergen:
Hoi Wies, dappere dodo,
Wat mooi om te lezen dat het werk je gemakkelijk afgaat. Je bent ook een kanjer en een harde werker! En je neemt een levenservaring mee die niemand je afneemt. God is onvoorwaardelijk trouw aan zijn schepping en zijn schepselen. Ja, misschien moeten wij daar wel eens naar zoeken als je zoveel ellende en afhankelijkheid daar meemaakt, maar ZIjn liefde blijft. En de nieuwe schepping, zijn koninkrijk komt eraan!
Heelheid, volmaaktheid, wat verlangen we daarnaar. Ik wens je nog een paar goede weken toe op Het schip, jullie dorp, en natuurlijk verlang je weer naar huis. l ieve groet, Jacomien -
12 Oktober 2012 - 23:42
Annet Eisses:
Lieve zus,
Wat een belevenissen allemaal. Het lijkt me inderdaad een emotionele rollercoaster. Super dat je je talenten zo inzet. Ik vind je stoer. Het ga je goed de laatste weken. Liefs, Annet
-
14 Oktober 2012 - 12:18
Bert Kortenoeven:
Hoi Wies,
Prachtig wat je kan doen en tegelijk verschrikkelijk de nood die je ziet.
Mooi dat je daarin een schakel bent. En inderdaad wat zijn wij dan enorm gezegend; jij beseft dat daar des te meer. Wat lopen we in NL dan vaak te zeuren.
Ga door de laatste weken en ik bid dat jij tot een zegen mag zijn!
Groet,
Bert -
20 Oktober 2012 - 20:41
Mineke Harmsen Spruijt:
Goed gedaan Wies! Ik wens je een warme thuiskomst toe, groeten Mineke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
