De laatste lootjes..

Mijn laatste zondag, de laatste week, afscheid nemen komt nu toch echt dichterbij. In het begin was het vreemd als anderen naar huis gingen en ik achter bleef en nu is het zo vreemd dat ik weg ga, ik ben aan de beurt.
Vorige keer vertelde ik dat de anesthesie toestellen nagekeken moesten worden en gerepareerd moesten worden, helaas is het hele project niet doorgegaan omdat degene die dat werk hier aan boord doet, ziek is geworden en het ziet ernaar uit dat herstel heel lang gaat duren. Er is van alles ondernomen om iemand vanuit Amerika snel hier te krijgen maar tot op heden nog geen resultaat. Het gevolg is dat er nu in ploegen geopereerd wordt omdat er inmiddels maar 1 safe en goed toestel in de OK aanwezig is. Overdag is er een orthopedie programma en s' avonds een maxfac's programma. Soms ben ik overdag vrij en werk ik s' avonds en de andere dag kan het weer anders zijn.
Afgelopen week hebben wij een heleboel liesbreuken kunnen opereren onder lokale verdoving, en lag gelukkig niet het hele programma stil. Je merkt dan dat je hier erg afhankelijk bent van, alles en iedereen. Zodra er schakels tussenuit vallen valt een deel van het systeem om.

Afgelopen zondag ben ik hier in de plaatselijke kerk geweest, bijna alle protestantse kerken hebben 2 talige diensten, alles wordt zin voor zin vertaald. Er wordt heel veel gezongen, in de handen geklapt en lof geprezen. Wij hadden alleen het nadeel dat wij voorin zaten meteen naast de luidsprekers. Het was een zeer luidruchtige dienst.
Wat heel veel indruk op mij maakte was de collecte, onder zang en dans brachten de mensen rij voor rij hun offer naar voren in de collectezak. Hoe arm ze ook zijn, ze offeren met blijdschap.

Gisteren hebben wij weer een " rustdag"gehad, ik ben met een groepje mensen van het schip naar een eilandje geweest hier voor de kust. Wij zijn overgevaren met een vissersboot, een hele belevenis, een moterbootje met gaten en gelukkig een paar handige jongens die regelmatig het water uit de boot gooiden, een paar verrotte vissenstaarten en wel honderden kakkerlakken. Ik was na een heerlijke dag strand, golven een prachtige natuur en zee, erg blij mij s'avonds te douchen en schoon te maken. Het was heerlijk !
Vandaag heb ik mijn laatste weekend dienst en zit ik heerlijk rustig bij het zwembad op dek 8 mijn blog te schrijven. Lekker in de schaduw, gisteren de zon al teveel gehad. Volgens mij hebben jullie ook een goed, lekker zonnig weekend. Ik hoop dat erven genoten word.

Ik denk dat dit de laatste keer is dat ik vanaf het schip mijn blog schrijf. De volgende keer zal ik nog schrijven als ik weer thuis ben. Iedereen die op welke manier dan ook heeft meegeleefd, heel erg bedankt ! . Het heeft mij enorm geholpen als ik nieuws van " thuis" meekreeg, maar ook om vol te houden, zeker als je weet dat je thuis gemist word, maakt het er niet makkelijker op om hier te zijn, ook al weet je waarvoor je het doet. En dat waarvoor.....daar hebben jullie mij enorm mee geholpen. Ook in het weten en ervaren dat je in gebed gedragen word.
Nogmaals dank en veel liefs en tot in Nederland. Met dat ik dit opschrijf besef ik dat ik ook een hele grote " familie" hier ga achter laten, die 8 weken lang ook op wat voor manier dan ook er voor mij waren en voor mij hebben gezorgd. En ook daar ben ik ontzettend dankbaar voor, en wat zal ik ook hen weer missen.

Groeten, Wies.